Goede vrijdag
Mijn grote Liefde.
De Gever van alles.
Die mijn adem geeft.
Die mij het licht in mijn ogen geeft.
Hij geeft zoveel.
Hij heeft iets verzonnen om mijn hart te winnen.
Niet een keertje, maar elke keer weer.
Als een levende realiteit,
Een levend kunstwerk,
Een levend verhaal waarin ik kan leven.
Op goede vrijdag is Hij in mijn diepte gekomen.
Waar ik Hem negeer.
Waar ik mij vijandig gedraag,
Omdat ik baas in eigen huis wil zijn.
Waar ik Hem opgeef omdat Hij niet aan mijn verwachtingen voldoe.
Ik ben vervreemd van mijn grenzen.
Ik vergallopeer me voortdurend.
Ik herken mijn eigen grenzen niet meer,
De grenzen van de ander niet meer,
En de grenzen tegenover de grote gulle Gever niet meer.
Maar Hij kijkt voorbij alles.
En duikt de menselijke natuur in,
De menselijke werkelijkheid.
Dit ondermaanse.
Uit liefde.
Die Agape-liefde toch.
Hij richt zich op mijn waarde.
Ik gedraag me onwaardig,
Ik zorg niet goed voor mezelf.
Ik ga maar door in mijn bekende wereld (patronen),
Bang voor het onbekende,
en verwacht dan een ander resultaat.
Hij kijkt voorbij alles.
En jaagt op mijn hart.
Zal ik me laten vinden?
(Ik noem ‘Hij’, maar het mysterie van de Liefde is natuurlijk groter dan dit hokje ???)
